Γιατί η Πάργα δεν τελειώνει στα τραπεζάκια της παραλίας.
Γιατί η Πάργα δεν είναι μόνο τουριστικός προορισμός.
Γιατί η Πάργα έχει χωριά, καλλιέργειες, προϊόντα.
Γιατί η Πάργα έχει ιστορία, παράδοση και πολιτισμό.
Γιατί η Πάργα είναι σε τόπο εξαίρετου φυσικού κάλλους με πλούσια χλωρίδα και πανίδα.
Γιατί η Πάργα έχει μπροστά της τον ανοιχτό ορίζοντα …
Γιατί η Πάργα έχει ανθρώπους με ανοιχτούς ορίζοντες!

Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

ΑΥΛΑΙΑ ΠΑΡΓΑΣ - ΠΡΕΜΙΕΡΑ


Παίζουν:Κατερίνα Βέκιου, Μαρίνα  Ζόρινα, Ζωή Μπάτσιου,΄Αντα Ντόκου.

παραστάσεις:21-22-28-29 Μαρτίου,4-5-14-18 Απρίλη του 2015 και ώρα 20.30

Τηλέφωνο κρατήσεων: 6950440101
εισητήριο: 7 ευρώ ενήλικες , 5 ευρώ παιδάκια κ παιδιά άνω των 65!
Σας περιμένουμε όλους με χαρά να στηρίξετε την προσπάθεια αυτή της ΑΥΛΑΙΑΣ !!


Το έργο του Δημήτρη Κεχαΐδη και της Ελένης Χαβιαρά παίζει με τις αυτοαναιρούμενες προσπάθειες τριών γυναικών, της Αλέκας, της Μάρως και της Φωτεινής, να κόψουν τον ομφάλιο λώρο που τις δένει με τους εραστές τους. Με τον άνδρα ως μοναδικό σημείο προσδιορισμού και αναφοράς της γυναίκας. Όμως το κέντρο βάρους του έργου βρίσκεται πέρα από την ιδέα, από το φάντασμα αυτονόμησης και χειραφέτησης των συγκεκριμένων γυναικών, αφού η ιδέα αυτή δεν είναι εδώ παρά ένας τρόπος του λέγειν, ένα ρητορικό σχήμα, δάνειο «κλισέ» και αμοιβαία φενάκη στο εσωτερικό ενός ασφυκτικού κουαρτέτου, όπου κυριαρχούν η ψευδής συνείδηση, οι ιδεοληψίες και φαντασιώσεις, τα στερεότυπα και η απώλεια κάθε αντιστοιχίας ανάμεσα στην πραγματικότητα και σ’ ό,τι το άτομο πιστεύει ή λέει για τον εαυτό του.
ΕΛΕΝΗ ΒΑΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Δημήτρης Κεχαΐδης και η Ελένη Χαβιαρά μας καλούν άμεσα και μας δείχνουν την αληθινή εικόνα μας – κι αυτό είναι κυρίως το ζητούμενο από τα έργα της εγχώριας δραματουργίας, σε συνδυασμό πάντα με την αντιμετώπιση των προβλημάτων της δομής.
Είναι αλήθεια ότι στο όνομα της υποστήριξης του ελληνικού έργου έχουμε βάλει τα τελευταία χρόνια πολύ νερό στο κρασί μας, ιδιαίτερα όσον αφορά τη φόρμα. Με το Με δύναμη από την Κηφισιά ξανατίθεται επιτέλους το αίτημα της μορφής. Οι συγγραφείς επιλέγουν μια δομή χωρίς πλοκή και κορύφωση, που επικεντρώνεται στο λόγο και στην επανάληψη και αντικατοπτρίζει την ανακύκλωση των καταστάσεων και το αδιέξοδο των ηρωίδων. Στις εννέα σκηνές παίζουν συνεχώς με την αλήθεια και το ψέμα, το λογικό και το παράλογο: συμβαίνουν όντως όσα διηγούνται ακατάπαυστα οι τρεις γυναίκες ή είναι μυθομανείς και εφευρίσκουν ό,τι τους στερεί η πραγματικότητα; Μέσα στο σπίτι της Αλέκας γίνονται εξωτικά ταξίδια, «συμβαίνουν» σκηνές θρίλερ αλλά και σουρεαλιστικές εκπλήξεις, «ηχούν» παραμυθένιες νότες. Βουδιστές καλόγεροι, ένα κουτί που γίνεται βάρκα, μια λίμνη με οριζόντια επίπεδα στο βάθος, όπου μπορείς να ξαπλώσεις, ένα κίτρινο τριαντάφυλλο που μ’ αυτό περιμένεις, ώσπου να μαραθεί, την επάνοδο του εραστή.
ΔΗΩ ΚΑΓΓΕΛΑΡΗ

Φωτογραφίες: Άννα Γεωργίου

ΠΗΓΗ


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου