Σαν σήμερα το 2012 έφευγε ο Άλκης, το εύθραυστο και πονεμένο κορμί του άφηνε για πάντα αυτό τον κόσμο.
Δεν τον βλέπουμε πια τα ζεστά βράδια του Παργινού καλοκαιριού να κάθεται με την "παλιοπαρέα" σ' ένα τραπεζάκι στο Ιsland, δεν ακούμε πια τη μπάσα φωνή του και το γέλιο του. Δεν μπορούμε πια να συζητάμε μαζί του για τους ποιητές, την πολιτική και τη ζωή.
Η μορφή του, όμως, έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη μας και ο λόγος του μας συνοδεύει παντού.
Τραγουδάμε τα τραγούδια του, τα λόγια του έχουν γίνει δικά μας λογία και οι στίχοι του συνθήματα.
Πόσα από τα πάρα κάτω έχουμε κάνει δικό μας λόγο; (Και πόσα ακόμα...)
Αυτός είναι ο τρόπος μας να τον τιμάμε... υπάρχει καλύτερος;
"Τα μάτια σου έκλεισες και μ’ άφησες απ’ έξω"
"Μην πεις ποτέ ποτέ πως όλα ήτανε μια πλάνη
περιπλανήθηκα μαζί σου και μου φτάνει.
Βάλε σημάδια μες στη νύχτα μη χαθείς
είναι πιο εύκολο να κλαις παρά να ζεις."
"Πού ξυπνάς και πού κοιμάσαι
όλα ζουν αν τα θυμάσαι
στο γιαλό είναι το ταξίδι
στην εξέδρα το παιχνίδι."